کارآمدی مداخله مبتنی بر مثبت اندیشی با تأکید بر آموزه‌های اسلامی بر تاب‌آوری و رضایت از زندگی والدین کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری

تحقیقات نشان داده‌ که والدین کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری از تاب­آوری و رضایت زندگی کمتری برخوردارند. مهارت­های مثبت­نگری اسلامی یکی از مهمترین تعدیل کنندة فشارهای روانی- جسمی افراد است. از طرفی رابطة معناداری بین تاب­آوری و رضایت از زندگی با باورهای دینی و مثبت اندیشی وجود دارد؛ لذا این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی با تأکید بر آموزه‌های دینی بر تاب‌آوری و رضایت از زندگی والدین کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری در شهرستان اردبیل انجام گرفت. مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی است. حجم نمونه 40 نفر در نظر گرفته شد که از بین والدین کودکان مبتلا به ناتوانی‌های یادگیری شهرستان اردبیل انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل قرار گرفتند. جهت گردآوری اطلاعات به صورت پیش­آزمون و پس-آزمون، از پرسشنامه­های تاب‌آوری کانر و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) استفاده گردید. آموزش مهارت­های مثبت­اندیشی اسلامی به صورت گروهی، برای گروه آزمایش اجرا شد. بعد از جمع­آوری داده­ها، نتایج توسط نرم­افزار آماری­SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که آموزش مهارت‌های مثبت­اندیشی با تأکید بر آموزه‌های­ دینی بر تاب‌آوری و رضایت از زندگی والدینِ­ کودکان مبتلا به ناتوانی‌های­ یادگیری مؤثر بوده است. براساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های مثبت اندیشی با تأکید بر آموزه‌های دینی می‌تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود عملکرد خانوادگی، افزایش رضایت از زندگی و تاب آوری والدین دارای کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری مورد استفاده گیرد.